Pişmanlık Tövbedir...

Bıçağın Kemiğe Dayandığı An…

Serap geçirdiği kaza sonrası, uzun zaman hastanede kalmıştı. Hastane odasında düşünecek çok zamanı olmuştu. Hala hayatta olduğuna şükrediyordu. “Verilen her şey bir gün alınıyormuş, meğer...” dedi içinden. Geriye dönüp baktığında, dününe göre iyi olduğunu düşündü ve buna şükretti.

Boşa kürek çekmek…

Hayatı boyunca boşa kürek çekmenin pişmanlığını duymuştu. Bu zamana kadar hep ihtiyacından daha fazlasına sahip olmak istemişti. Ne kadar çok imkana, paraya, kariyere sahip olursa; o kadar mutlu olacağını sanmıştı. Her elde ettiği şeyden sonra “Mutluluk ve başarı bunda da değilmiş.” deyip yeni bir maceraya atılmıştı. Evlilik, çocuk, kariyer derken, hayatı daldan dala atlamakla geçip gitmişti. Bunlarda mutlu olamayınca da kendisine hobiler edinmişti. Herkes ne yapıyorsa, o dönemde trend neyse onu yapmaya çalışmıştı…

Dans kursları, başlayıp bıraktığı spor aktiviteleri… Bunlarda bir zaman sonra sıkıcı gelmişti . Kendini görünümünü de değiştirmeliydi...  

Daha güzel olmak için bir estetik merkezinin yolunu tutmuş, Fransız askısı, dudak dolgusu, yağları aldırma işlemi derken zaman geçmişti.

Serap ne yaparsa yapsın bir türlü tatmin olmuyordu. Dengesini, karakterini bir kere bozmuştu. Kendi çıkarına uygun, kendisine ve karşısındakine zarar veren şeyleri bile çok rahat yapabilir hale gelmişti…

Oysa ailesi çok daha iyi imkanlara sahip olması için iyi yetiştirmişti. En pahalı kolejlerde okutmuştu. Bir dediği iki edilmemişti. Ne istediyse yapılmıştı. O yüzden Serap, kendisine “Hayır.” denilmesinden asla hoşlanmıyordu. İstediği her şeye hemen ulaşmak istiyordu. Sahip olmadığı şeylerden dolayı da çok şikayet ediyordu.

Bir şeyler ters mi gidiyor?

Bir zaman sonra bir şeylerin çok eksik olduğunu daha derinden hissetmeye başladı. Bu kadar çok şey yapıp hala mutsuz olmasına şaşırıyordu. Ters giden bir şeyler vardı. Mutsuzluktan nefesi kesilir, kalbi sıkışır hale gelmişti. 

Artık mutlu olmak için yapacak hiçbir şeyinin kalmadığında ve dibe vurduğunda; boşa geçirdiği zamanların pişmanlığını yaşamaya başlamıştı.

Hayatın içerisinde hep çırak kalmış, hiçbir konunun ustası olamamıştı. 

Ama yine de içinde bir ümit vardı.

“Mutluluğu ararken ne hatalar yaptım? Hatadan dönülmez sanıyordum, meğer dönülüyormuş’’ diye düşündü.

Bir kapıyı kapatıp, dönüşümünün başlayacağı yeni bir kapıyı açmak istedi.

“Çok şükür, hala nefes alıyorum demek ki hala zamanım var. Sınavım halen devam ediyor, kendim için bir şeyleri değiştirebilirim.” dedi ve yola koyuldu.

İnsanoğlu yarınını düşünmeden anlık olarak hareket ettiğinde ve bir gün arkasına bakıp neler yaptığını gördüğünde, boşuna oyalandığını anlar. Ve işte orada pişmanlığı başlar, ardından tövbesi gelir.

İnsan bir yere varamadığını anladığında ve bıçak kemiğe dayandığında çok pişman olur. Gittiği yol kadar şimdi de o yoldan geriye dönmesi gerekir.

Mühim olan,

Hala süre varken pişman olabilmek…

Son saniye değil,

Sınavı bitiminde kağıtları teslim ettikten sonra değil,

Başka seçenek kalmadığında değil,

İnsanlar etrafından gittikten sonra değil,

Sınav salonunda, süre bitmeden pişman olabilmek…

Yoksa hatırla;

Firavun değil miydi?

Haddini aşıp, son anda pişman olup, boyun eğen,

Ama pişmanlığı ona fayda etmeyen?

Unutma, pişman olduktan sonra,  

Varsa hatalarını toparlayacak zamanı,

Ancak o pişmanlığın insana faydası olur.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu