Herkes Acısını Yaşar,

Çocuk bile olsa, kendi tarzı, kendi stili ile.

Bazen kayıplarını yok sayıyor gibi görünebilir, konuyu hiç açmıyordur.

Bazen de sebepsiz bağırma ve ağlamalar.

Depremi yaşayan veya televizyon, instagramda izleyip etkilenen çocuklarımızın, yeni duygu, durumları ile eşleşmeli, onlara zaman vermeliyiz.

Çocukların bu gibi durumlarda tepkisellikleri fazla olur ama etkilenmeleri büyüklerinki gibi olmaz.

Yanında acısını beslemezsen yeni hayatına, yeni düzene alışması ve uyumlanması beklenenden daha kolay olur. Çünkü çocuklar modelleyerek öğrenir. Seni izler, sana bakar. Senin gibi yapar.

Çocuklarımızı yaşına göre hedefte ve bedelde tutmak, üretimlerini arttırmak, meşguliyet vermek gerekir. Bu şekilde onların iç dünyalarına dalıp, olumsuz duygulara kapılmalarını engelleriz.

“Kayıp ve acılı durumlarda büyüklerin tepkisellikleri az ama etkilenmeleri çok olur” der Deneyimsel Tasarım Öğretisi.

Daha sessiz, sükûnetlidir. Ama içten içe etkilenmesi daha fazla olup, acısını bir ömre de taşıyabilir.

Oysa İnsan,

Üzülmeli, ağlamalı ama tekrar hayata devam etmeli. Yas da geçer, acı da… Bir gün arabada giderken bir müzik çalar, biri bir espiri yapar, hiç gülmeyeceğim bir daha sanırken yüzünde istemsiz bir gülümseme belirir. Yeter ki umutlu ol… Rabbin yanında olsun, onun izniyle her acı geçer.

Bu büyükler, hiç tepkisel olmayacak anlamına da gelmiyor. Acılı bir kişinin anlık tepkiselliği, ani çıkışları yakın zaman ki kaybından, hassasiyetinden veya zafiyetlerinden olabilir.

İnsan tepkiselleştikce güç kaybeder.

Daha anlayışlı, hoşgörülü, sabırlı olma zamanlarındayız. Öğretmen öğrencisine, işveren çalışanının lehine olmalıdır.

Herkesin elini taşının altına koyması gereken zamanlar…

Ancak fedakarlıkla geçilebilecek sınavlar…

Anlamayı, idare etmeyi, alttan almayı sonuç olarak sabırlı olmayı öğrenmek zorunda olduğumuz zamanlar…

Biraz zaman alabilir. Dalgınlıktan yapılan hatalar, unutulan işler, sakarlıklar yaşanacaktır.

Küçüklerde ağlamalar, içine kapanmalar, bazen altına ıslatmalar, ani çıkışların dönemsel normal olduğu unutulmamalıdır. Önemli olan yanında ona bakan ne tepki verecek? Nasıl etkilenecek?

Her vücut başka tepki verecek. Herkes farklı bir şeyle, yanında ki ile sınanacak.

Ama hepsi geçecek... Her şey geçer...Acılar, hüzünler, ayrılıklar…

Sevinçler de geçer, kıtlık gelir gider bolluk gelir o da geçer…

Bir olaya bilinç açıklığı ile çok yönlü bakabildiğimizde adaletli bir algımız olur. Düşünceler aktifleştikçe tepkisellikten kurtuluruz.

Olayı, baskıyı, kaybı yaşayan; olayı uzaktan izleyenden daha sakin kalabildiği de oluyor.

Evini, eşyasını, birikimini kaybetmiş teyze diyor ki, ben çok zenginim evladım. Evlatlarım yanımda, Rabbim yanımda... Başka ne isterim? Benden zengin kim olabilir ki?

Bir giydiğini bir daha giymeyen genç kızımız diyor ki, üstümdeki bir kat elbise yetiyormuş yaşamaya.

Fazlası fazlaymış zaten.

Allah, kulunun lehinedir. Şimdi bize yeni bir saha, yeni sınavlar, ikram var.

Büyük sarp yokuş sahası...

En çok puanın olduğu yerler.

Sen de yokken verebilecek misin? Moralin yok moral…

Paranı, sevgini, hoşgörünü, en çok da sabrını ve ilmini…

Sen o sarp yokuşun ne olduğunu bilir misin?

Açlık gününde yakını olan bir yetimi veya aç bir yoksulu doyurmaktır.

Yahut kıtlık gününde yemek yedirmektir:

Yakınlığı olan bir yetime

Veya toza toprağa bulanmış yoksula.

Sonra da, o sarp yokuşu geçerken, îman edenlerden, birbirlerine sabrı tavsiye edenlerden olmaktır.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu