ÖDEVLER BİTTİ Mİ?

Tek isteği işlerini bitirmenin verdiği keyifle kahvesini yudumlamaktı Derya’nın. O böyle düşünürken bir sesle bölündü hayali. “Annee, ödevimi yapmamışımm!..”

Son zamanlarda ne sık duymaya başlamıştı bu cümleyi. Pazar günleri alışılmışın aksine Derya için daha hareketli geçerdi. Ailenin bütün fertleri evde olurdu. Güne erken başlar, planladığı işleri erkenden halletmek isterdi. Eşiyle beraber gün içerisinde çarşı, pazar işlerini görürdü. Derya biraz tez canlı ama bununla beraber pratik birisiydi. Bir an önce planladı işleri yapmak ister, yapamadığında rahatsız olurdu.

Çocukların ikisi de hastalıklarını yeni atlatmışlardı. Son günlerdeki salgından onlar da nasiplerini almıştı. Çocuklar hasta olunca evin düzeni olduğundan daha fazla şaşıyordu. O gün artık işlerini toparlayıp biraz dinlenmeyi hayal etmişti. Kahve çekirdeklerinin kokusunu içine çekti. Mutfaktaki işlerini bitirecek, pencerenin önünde gökyüzünü izleyecekti.

Derken kızı Eylül beliriverdi mutfak kapısında. Ödevlerini yetiştiremediğini, annesiyle beraber oturup ödev yapmak istediğini söylüyordu. Son zamanlarda tekrarlanan bir durum olmuştu bu. Kızıyla birbirlerine pek benzemiyorlardı. Derya ne kadar tez canlıysa kızı o kadar ağırdı. “Kime çekti bu çocuk?” diye geçirirdi bazen içinden. Kendisi çocukluğunda hiç böyle değildi. Okuldan gelir gelmez ödevlerinin başına oturur, kendi başına yapmaya çalışırdı.

Yine söylenmeye başladı Derya. Hafta sonunun son günü bu saate ödev kalamazdı. Bunu son zamanlarda ne kadar sıklaştığından bahsetti kızına. O konuşmaya devam ettikçe Eylül daha da tepkisizleşmeye başladı. Çünkü konuşmanın miktarı arttıkça Eylül’deki etkisi de o kadar azalmaktaydı. Bunun bir çözüm olmadığının farkındaydı ama bazen kendine engel olamıyordu. Söylenmesine rağmen sonunda yardım ederken buluyordu kendisini.

Sadece ödevler değil, kızının son zamanlardaki istekleri de yormaya başlamıştı. İsteklerine odaklanan, sorumluluklarını yerine getirmekte zorlanan bir çocuk olmuştu. Harekete geçmekte zorlanıyordu. Bu şekilde devam etmemesi gerektiğini düşündü Derya. Bu duruma bir çözüm bulması gerekiyordu. Tabii öncelikle kendisiyle yüzleşmesi gerekiyordu. Çünkü hayatta yaşadıklarımız, başımıza gelen olaylar tek taraflı değildi. Bizim de payımız vardı.

Derya da öncelikle kendi yapıp ettiklerine odaklanmaya karar verdi. Bu sonuçla karşılaşacak hangi sebepleri oluşturmuştu? Evdeki iş dağılımından ne kadar pay vermişti kızına?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “Kişi sonuçları değiştiremez ama oluşturduğu sebepleri değiştirebilir.” Böylece sonuç da zamanla değişmeye başlar.

Önce yapabildiklerine odaklanmalı, olumlu olanı görmeliydi. Ufak ufak başlayıp davranış değişikliği oluşturabilmeyi düşündü. Kendi sorumluluklarını alması için kızına fırsat vermeliydi aynı zamanda. Çünkü her seferinde nasılsa yardım edecek birisi var diye düşünüyordu. Bir şekilde halloluyor diye rahata alışmıştı Eylül. Ödevler onun sorumluluğuydu ve yapmadığında bunun sorumluluğunu da üstlenmeliydi. Bu konuda davranış değişikliği oluşturursa kızına iyi geleceğini biliyordu Derya. Aslında bu yaptığı kendine de iyi gelecekti. Bunu yaparken de bir anda oluvermesini beklememeliydi. Sebeplere odaklandıkça gerginliği de zamanla azalacaktı.

Ufak adımlarla yavaş yavaş ilerlemeliydiler. İşte burada tez canlılığını bir müddet rafa kaldırmalıydı. Kızının gösterdiği ufacık çabayı bile göz ardı etmemeli, onu teşvik etmeliydi. Bunları düşünürken bir anda rahatlamaya başladı. Şimdi en azından neler yapabileceğini, neleri değiştirebileceğini öngörebiliyordu. Her şey bir anda olmayacaktı. Önemli olan az da olsa o konudaki devamlılığımız değil miydi?

Dünümüze göre nerede olduğumuz, nereye vardığımız… 

Sebeplere odaklanarak keyifle ve mutlulukla…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu