EY KAR! NE GÜZELSİN SEN!

Kış bazı yerlerde daha çetin geçer. Hele bir de “kırsalda yaşam” dan bahsediyorsak, oranın kuralları daha başka olur. Havanın soğuduğu her yerde, insanlar evlerine yakacak alır. Montlar, ayakkabılar alınır, kışlık kıyafetleri dolaplara yerleştirilir. Evin çatısı, yiyeceği hazır edilir.

Ama dağlık alanlarda, daha içerlerdeki köylerde her şey biraz daha zor olur. “Zemheri soğuğu” derler Anadolu’da, soğuk insanların kulaklarını, burnunu dondurur. Neredeyse altı ay kar yerden kalkmaz. Bazen günlerce elektriğin gelmediği olur. Su boruları donar soğuktan.

Ama köy halkı bu zorlu yaşam şartlarına uyumlanır. Nasıl mı? Kışın yollar kapanacağı için şehre gitmek zorlaşır. Bu nedenle insanlar, kış gelmeden hazırlıklara başlar. Koca lahanalar, bidonlara konulmuş turşu olmayı bekler. Patatesler kilerde toprağın altına gömülür. Hele büyük kazanlarda pişen pekmezler ve konservelere! Sabah kahvaltılarının vazgeçilmezi reçeller…

Şartlar kısıtlı ve zorlu olsa da “her zorlukla beraber bir kolaylık” yok mudur?

Zorluk dediğimiz şey, esasında insanı marifetlendiren şey değil midir?

Tüm bu imkansızlıklar insanların kendi kendilerine çözüm bulmalarını ve daha yakın ilişkiler kurmalarını sağlar aslında.

Şehirdeki imkanlar olmayınca, köydeki insanlar ihtiyaçlarına göre marifetlenir. Nasıl mı? Kimisi iğneci Emine teyze olur. Kimisi kırıkçı Mehmet amca.  Kimisi pansuman yapar, kimisi çok güzel dikiş diker. Düğünlerde aşçı olan yaşlılar, taziyelerde çay dağıtan gençlerle herkes bir boşluğu doldurmaya çalışır.

Kışın hayat şartları ağır da olsa güzeldir küçük yerde yaşamak. Tüm köy birbiri ile yakın ilişki kurar. Kimse kimseye pek küsmez. Küsse de pek uzatmaz. Çünkü şartlar onu gerektirir. Kozanın içindeki bir kelebek gibi, kendi içinde bir dünya vardır her köyün.

Belki de çoğu büyük şehirde yaşayanın özlemini duyduğu şeyi yakalamıştır böyle yerler. Kar yolları kapatınca, insanlar birbirini ısıtır.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “Bu hayatta uyum sağlayan ayakta kalır. Uyum sağlayamayan ise yok olur gider.”

İnsanoğlu bulunduğu iklime, coğrafyaya, mekana, zamana ve kişilere uyumlandıkça hayatta kalabilir. Bir dağcı, doğaya meydan okuduğu için değil, doğaya en yüksek uyumu sağlayabildiği için hayatta kalabilir.

İnsan doğaya bir öğrenci gözü ile bakabilse, ne çok şey öğreneceğinin de farkına varabilir. Karın yağışı mesela!

“Nasıl da insanı kendine çeker! Kar tanelerinin yeryüzüne inişini seyretmek insana nasıl da huzur verir. Kendi içlerindeki uyum, insana verdikleri keyif ve toprağa verdiği fayda. Hayat da bizden bunu beklemez mi? Tıpkı kar taneleri gibi, kardeşçe, birbirine değmeden, sınırlarımızı bilerek, hayata uyumlu hareket etmemizi. O hareket esnasında da etrafımıza keyif ve fayda vermemizi.”

Ey kar! Ne güzelsin sen!

Çocukları sevinçle sokaklara koşturan,

Büyüklere korkuyla hazırlık yaptıran,

Babalara odun kestiren,

Annelere kazak ördüren,

Nenelere soba başında masal anlattıran,

Dedelere tatlı tatlı öğüt verdiren,

Ey kar! Ne güzelsin sen!

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu