Çığa Dönüşen Kar Tanesi

 

ÇIĞA DÖNÜŞEN KAR TANESİ

Çığa dönüşen bir kar tanesi nasılsa, kalp atışları da her saniye daha da büyüyerek duyuluyordu Zeynep’in. İki yıllık tez çalışmasını, kapının ardındaki kurula sunacaktı. “Nasıl girsem içeriye?” diye geçirdi içinden. Sonra annesinin sözleri geldi aklına… “Kendinden emin, gülümseyerek ve selam vererek karşılarına çık.” İçeri girmeden önce gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı ve “Hadi hayırlısı…” diyerek odanın kapısını tıklattı. İçeriden gelen “Buyurun!” sesi ile duraksadı, yüzünde samimi bir gülümseme ile “Selam Hocalarım…” dedi. Kuruldaki çoğu hoca onu iyi tanıyordu, bu onu biraz rahatlattı. Yine de sakin görünmeye çalışsa da elleri buz kesmişti.

Zeynep, tezi kabul olursa üniversiteden mezun oluyordu. Artık öğrencilikten çıkıp, para kazanmaya başlayacaktı. Bunu düşünmek de onu heyecanlandırıyordu. İçinden bir ses, “Sen başla, gerisi gelecek…” diye rahatlatıyordu onu. Diğer bir ses de, “Ya beğenmezlerse, ya olmaz derlerse…” diye onu korkutuyordu. Ama geçse de, kalsa da, o elinden geleni yapmıştı. O sırada, kurul başkanı tebessümle baktı ve “Selamlar Zeynep!” dedi. 

Bu sözler, gülümseyen yüzler, içinde tatlı bir ferahlık hissettirmişti Zeynep’e. Birden sakinleşti, tez dosyasını dağıttı. Odanın ortasına doğru yürüdü ve kendinden emin bir şekilde başladı sunumuna. Her şey sonrasında su gibi aktı, gitti. Bitmişti işte, omuzlarından koca da bir yük kalkmıştı. Uykusuz kalmış, sosyal hayatını askıya almıştı. Yeri gelmiş hocaların kaprislerini çekmişti. Hatta bir ara ümitsizliğe kapılmıştı. Bitmeyecek bu tez diye düşünmüştü. Ama şu an kendi ile gurur duyuyordu. Herkese gülümseyesi, selam veresi vardı. 

İnsan, bazen selam vermek gibi küçücük bir davranışı önemsemeyebilir. Oysa çoğu değişimler küçücük hareketlerle başlar. İnsan bazen yerdeki çöpü küçümser ama onu alması ile birçok şey değişir. Onu gören bir çocuk yere çöp atmaması gerektiğini öğrenir. Ya da yaptığı yanlışı fark eder.

Kaslarımı geliştirmek için yapığımız ufak hareketler, benim daha fazlasını yapmama sebep olur. O olumlu sonucu, yaptığım o küçük hareket getirir. İnsan genelde o hamleleri küçümser veya önemsemez. “Amaan ne olacak bundan, yapmasam da olur…” der. Oysa damlaya damlaya göl olur. Her ne kadar sadece para biriktirirken kullansak da bu sözü, aslında hayatımızdaki tüm birikimler küçük ama sürekli hamlelerle olur.

Hoşlanmadığı birine verilen selam, ilişkileri düzeltmenin başlangıcı olabilir.

Aynı şey olumsuz bir sonuca da götürür insanı. Bugün yaptığı ufak bir hata insanı kötüye vardırabilir. O müşteriye bir kerelik söylenen yalan. Malındaki ufak defoyu saklamak. Ya da kilo vermeye çalışırken, yenilen o kıl kadar kesilmiş pasta. İçindeki ses “Bir kereden bir şey olmaz!”  dese de, bunlar hep bir sonraki evreyi dizayn eder. Yani o pasta, çuvalı delen bir lokma oluverir.

O içimizdeki ses yok mu! Faydalı bir şey yapacaksak, bize korku salar veya küçümsetir. Ama zararlı bir şey yapacaksak da, “Boşveer! Ne olacak” deyiverir.

Ama bilirsek ki, bu hayatta küçük olan her şey, büyük olanı getirir. O zaman hayata da farklı bakmaya başlayabiliriz. Çünkü küçücük bir davranış değişikliği, insanın hayatında farklı kapıların açılmasına sebep olabilir.  Tıpkı küçük bir kar tanesinin çığa dönüşmesi gibi.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “Önemli olan, basit görüneni önemli görebilmektir.”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu