Renkler
Sadece yürüyordu,
Günün en güzel saatinde.
.jpg)
Ufuk çizgisinde koyu kırmızı hare yeni başlamışken,
Turuncunun izleri belli belirsizken,
Derin lacivertten bulutsu maviye renkler kayarken,
Henüz gecenin nemlendirdiği kaldırımlar kurumamışken,
Henüz güneş gökyüzünü sıcakla boyamamışken,
Ve henüz gözler kalplerdeki niyetleri göstermemişken,
Gri kaldırımlarda yürüyordu.
Ve yaprakların yeşili,
Yemyeşil olanı özletiyordu.
Birazdan güneş ortalığı sarıya boyayacak,
Gökyüzü inadına mavi beyaz kalacak,
Ağaçlar çiğ damlalarıyla parlayacak,
Ve yapraklar yeşilin bin tonuyla selamlayacaktı.
Ve o yürürken gölge aramaya başlayacaktı.
.jpg)
Birazdan her şey daha berraklaşacak,
Renkler daha canlı ortaya çıkacak,
Şekiller daha belirgin olacak,
Dost düşman ayrılacaktı.
Birazdan işler başlayacak,
Şu görüntü arka plan olacak,
İstekler ön plana çıkacaktı.
Ama yine de seyre doyum yoktu...
Her şey bir aradaydı.
Her şey çifti ile vardı.
Birleşip bir arada yaşamdaydı.
Tek başına yaşamak için değil,
Birlikte daha güzel,
Daha iyi olmak için vardı.
Lacivert mavi ile,
Mavi beyaz ile,
Kahverengi yeşil ile bir aradaydı...
Pembeler, sarılar, turuncular, kırmızılar,
Bir arada neşe ile hayattaydı.
Renkler…
Renkler bile, birbiri ile vardı.
Tıpkı insanlar gibi...
Hepsi farklı bir renk, farklı bir ton.
Kimi sarı güneş gibi,
Kimi koyu, örter gece gibi.
Kimi mavinin tonları, ufuk çizgisi ayırır gibi gök yüzüyle denizin rengini...
Hepsi hayatın bir rengi,
Biri olmadan diğeri eksik gibi,
Hepsi bir arada olduğunda tamamlar birbirini...
İnsanlar da tamamlar farklılıklarıyla birbirini,
Tıpkı renkler gibi...
Yorumlar