“Hafif Olmak”

İnsan bu hayatta hem mutlu hem de başarılı olmak ister. İş hayatında başarılı olmak ister. Mutlu olmak için evlenir. Evlenme gayesi budur. Belki de bekarlığın sultanlığından çıkaran düşünce, insanın kendisini ikna etme sebebi, “daha mutlu olmak” tır. İnsan şu anki durumundan daha mutlu olmak için evlenmek ister. Sahip oldukları; ilişkileri, ailesi, işi ve diğer şeyler...

Bir noktada içinde eksiklik hissiyatı olur. Evlenirken kadının da erkeğin de farklı istekleri vardır. Kadın ait olmak, erkek de sahip olmak ister. Bir şekilde uyumlanabileceğini hissettiği birisiyle de hayatını birleştirir. Kolay gibi gözükse de bazen zor olabilir.

İki insan, iki istek demek...

Neden zordur? Çünkü iki insan vardır, iki istek vardır. İstekler hep aynı noktada buluşmak zorunda da olmadığı için çatışmalar yaşanabilir. Çünkü iki bambaşka dünya ve gerisinde getirdikleri alışkanlıkları veya belli kuralları vardır. Başta uyumlanmak daha kolaydır. Daha heyecanlı daha merakın yüksek olduğu bir süreç olduğundan dolayı kurallar ne olursa olsun insanı alttan almak çok zorlamaz. Herhangi bir kriz yaşanmadan, dengeler değişmeden… Ama insanlar şu anki uyumlarına bakıp yanılırlar. Her zaman aynı uyum içinde devam edeceklerini sanır ve yanılırlar. Ya da uyum konusundaki cevaplar yanlış yerlerde olabilir.

Yani aslında neye nasıl uyumlanacağını gerçekten biliyor mu insan?

"Aslında uyumluyuz" dediğimiz insanla anlık tüketimlerde ortak olabiliriz çoğu kez.

“Hayatın ortaklığını karşılıklı üretmeyi ve düzenli devam ettirmeyi nasıl başarabiliriz?”

“Nasıl fayda odaklı yaklaşabiliriz?”

“Bunun için karşımızdaki insanda neye bakmalıyız?”

Şu an keyif veren şeylerde uyumlanmak, keyif almak zaten kolaydır. Asıl mesele bir şeyler üretirken, problem çözerken de ya da herhangi bir krizi nasıl yönetebiliyoruz birlikte?

“Birbirimize uyumlu muyuz?”

“Peki bunu nasıl anlarız?”

Şu anına bakarak değil, gelecekteki hedef ve isteklerine bakarak anlayabiliriz. Aslında insanın hedefi ve isteklerine baktığımızda geleceğiyle ilgili bilgi sahibi olup ona göre ilişki kurarız.

Dolayısıyla hedef ve isteklerde detayda farklılıklar olabilir. Sevdiğim renk, yemek, yaşamak istediğim yer gibi detay meseleler olabilir. Bunlar çok büyük krizler oluşturmaz. Çiftler bir süre sonra birbirlerine uyumlanmaya başlayıp birbirlerinin sevdiği şeyleri sevmeye başlar zaten. Ancak ana meselelerde uyum yoksa o zaman yürütmek zorlaşır.

Evlilik bir karardır...

Evlilik bir karardır, her karar da vazgeçişiyle gelir. Bir taraf geçmişinde getirdiklerinden vazgeçip eşiyle aile olmak isterken diğer taraf önceki ailesinden yani anne ve babasından kopamıyorsa ya da bekarken her gün görüştüğü arkadaşlarıyla yine aynı miktarda görüşmek istediğinde uyumsuzluklar olmaya başlar.

Peki Nasıl Olmalı?

İki insan bir araya gelip sıfırdan bir ilişki inşa eder. Bu aslında doğru temellere oturtulursa çok konforlu. İlişkinin olması için karşılıklı ihtiyaç giderme vardır. Ancak ben karşı tarafın ihtiyaçlarını gideriyorsam ama karşı taraf bu konuda eksiklik oluşturuyorsa işte o zaman ilişki bozulmaya başlar. Mutsuzluklar oluşmaya başlar. Aynı zamanda da kuruntular devreye girer. İnsanlar ilk evlendiklerinde birbirlerine söylediklerine, davranışlarına karşı hassastırlar.

Kim Kimdir’de anlatıldığı gibi insanlar farklı mizaçlara sahiptir. Bu yüzden davranışlarındaki farklılıklar karşı tarafa garezi olduğundan değil mizacından gelir. İnsanlar bunu böyle anlamaz, "Bana garezi var ondan yapıyor" zanneder. Evliliğin ilk zamanları da böyledir. Karşı tarafın her yaptığını üstüne alınma vardır.” Beni sevmiyor, beni önemsemiyor, hassasiyetlerime dikkat etmiyor, beni kabul etmiyor...” gibi.

Bu kuruntular da bir süre sonra mutsuz edebilir. Çünkü kuruntu yaptıkça ilişkiyi de gerçeklere göre değil zanlarımıza göre kurmaya başlarız. İşte insanı asıl mutsuz eden süreçte budur zaten.

Zanlarımızdan Kurtulup Gerçeğe Odaklanmalıyız.

Olayların gördüğümüz tarafı var. Bir de arka tarafında aslında göremediğimiz tarafı da var. Biz gerçeği anlamaya çalıştıkça zanlarımızdan kurtulabiliriz ancak. Zanlarımızdan kurtulmayıp gerçeği anlamaya çalışmadıkça kendimizi mutsuz etmeye başlarız.

Peki o halde ne yapmalıyız?

İnsanları yaptıklarıyla yargılamadan anlamaya çalışabiliriz.
Kendi süreçlerine odaklanıp en güzelini yapmaya çalışabiliriz.
Karşı tarafın eksikliklerini güzel bir şekilde gidermeye çalışabiliriz.

Olayların gördüğümüz yüzü var. Bir de arka tarafında asıl gerçek var. Biz gerçeği anlamaya çalıştıkça zanlarımızdan kurtulabiliriz.

Yani sonuç olarak;

İnsan kendi kendini mutsuz eder!

O halde ne yapmalı?

İnsanları yaptıklarıyla yargılamadan anlamaya çalışmak.
Kendi süreçlerine odaklanıp en güzelini yapmaya çalışmak.
Karşı tarafın eksikliklerini güzel bir şekilde gidermeye çalışmak.

Ego yapmadan karşı tarafa sevgimizi gösterebiliriz.

Peki Ego yapmamak için ne yapmamız gerekiyor?

Karşımızdaki insanın neyi neyden yaptığını tüm gerçekliğiyle nasıl algılayabiliriz?

İlişkilerimizde ihtiyaç karşılayan yük alan, hafif olan kişiler haline nasıl döneriz?

En önemlisi de ilişkilerimizde dengeyi nasıl koruyabiliriz?

Bu ve bunun gibi soruların cevabını merak eden herkesi bekleriz.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu