Beklentinin Oranı Çok Yüksekti...
Yılbaşı bileti almak için, bayi kuyruğunda bekliyordu. Kuyrukta beklentisi "bilet" olan yüzlerce kişi vardı. Kuyruğun sonuna sıraya girdi. İş yerinden öğle sonrası izin almıştı Sercan.
Kuyrukta sohbet vardı. Kazanılmamış, bedeli ödenmemiş bir paranın, harcanmasıyla ilgili planlar vardı. Ve herkesin dış dünyadan bir beklentisi vardı. Bu beklentinin oranı da çok yüksekti.
"İkramiye çıksın ilk iş arabayı yenilemek"
"Ev alıcam, şöyle boğaza nazır."
"Mahalleye dağıtıcam, kimin ihtiyacı varsa."
"Yurt dışına yerleşicem."
"Dünya turuna çıkarım artık..." Her kafadan farklı ses çıkıyordu.
"İkramiye çıksın ilk hanımı değiştireceğim" dedi, bastonlu yaşlı amca.
Bir teyze de;" Hanımının suçu ne? Kahrını yıllarca çekmiş ya, ona bu yapılır mı?" diye cevap verdi.
En öndeki gençte; "Amca hiç gün yüzü görmesin mi?" diyerek, sohbeti farklı bir boyuta taşıdı.
Deneyimsel Tasarım Öğretisi derki: "Mutluluk ile beklenti arasında bir bağlantı var."
Bilete ümit bağlamak dış dünya aslında. Oysa çalışıp, kazandığımız ile bir şeyler yapabilmek iç dünya ile ilgili. Çünkü bedeli ödenmiş ve bu harcama kişinin kontrolünde.
Sercan'a akşama doğru sıra geldi. Biletini aldı ve "ohh" dedi. Sıra bekleyenlere "bol şanslar" dileyerek, otobüs durağına geldi.
Durakta beklerken, biletine bakası geldi. Belki yarın milyoner Sercan olarak güne başlayacaktı. Bilete bakarken, durakta oturan amca; "çok bekleme" dedi. "Belki inanmayacaksın, 8 yıl önce çeyrek biletime vurdu. Ve şimdi bir barakada yaşıyorum. Hiç kimse yanımda değil." dedi.
Sercan; "Yatırım yapamadın mı? Ailen kimsem yok mu? "diye sordu.
Yaşlı amca;" Bedelsiz gelen şey, senden gider derlerdi. İnanmamıştım. Ailemde dahil her şey gitti."
Sercan; "Aklını kullanamamış olabilir misin amca? Çok iyi niyetli olup, herkese dağıtmışsın belli ki."
Amca;" Oğlum mesele o değil. O para temas etmiyor. Çünkü alın teriyle kazanılmamış. Çocukları yurt dışına gönderdim. Aramadı, sormadılar. Adreslerini bilmem. Eşim araba istedi. Aldığım arabayla beni aldattı. Bir sürü akrabam varmış. Paranın bitmesiyle onlarda mesafe koydu. Yıllardır çalıştığım fabrikadan da çıkmıştım. Şimdi ise çıktığım işe zar zor geri döndüm."
Deneyimsel Tasarım Öğretisi derki:" Hayat bedel ve karşılığı üzerinedir." Bedeli ödenmeyen ne varsa senden bir şeyler almaya gelir.
Amcanın da kazandığı temas etmemiş ve ondan bir şeyler götürmüştü.
Sercan bu konuşmanın üzerine düşünmeye başladı. Gerçekten de amcanın yaşadıkları çok acıydı. Bilete tekrar baktı. Onu katladı, kağıttan gemi yaptı. Sonra gemiyi bozdu, onu yırttı ve çöpe attı. Amca ile aynı otobüse bindiler. Aynı sokakta indiler.
İkisi de çok şey öğrenmişti bu hayatta. Amca yaşayarak, kayıplarla öğrenmiş; Sercan ise deneyim transferi ile yara almadan öğrenmişti.
Yorumlar
Doğru yere doğru bedel ödemek dileğiyle
Ellerinize sağlık