İstediğim her oyuncağı satın aldığında
Her ağladığımda, yanıma koştuğunda,
Her yere düştüğümde, kucağına aldığında,
Benim yemeğimi ağzıma kaşıkla sen verdiğinde,
Uyumuyorum diye beni saatlerce ayağında salladığında,
İstediğim her oyuncağı satın aldığında,
Yere döktüğüm sütü hemen temizlediğinde,
Okul çantamı sen taşıdığında,
Okulda unuttuğum defteri bir koşu gidip aldığında,
Suyumu odama getirdiğinde,
Canım sıkılmasın diye bana çizgi film açtığında,
Her istediğim zaman cep telefonunu bana verdiğinde,
Pişirdiğin yemeği beğenmeyip mızmızlandığımda, kalkıp hemen
sevdiğim bir şey yaptığında,
Odamın dağınıklığını toplayıp, yatağımı sen düzelttiğinde,
Bana kıyamadığın için çöpü atmaya sen gittiğinde,
Unuttuğum kitabı arkamdan okula getirdiğinde,
Babam bana kızdığı zaman, haksız da olsam araya girip beni
savunduğunda,
Arkadaşımın annesi ile benim yüzümden tartıştığında,
Sen beni daha çok, daha çok seveceksin ama..
Ben seni sevmeyeceğim.
Ben kendimi seveceğim.
Ben sana karşı daha bencil ve duyarsız olacağım.
Bir gün büyüyeceğim;
“Ben senin için saçımı
süpürge yaptım”
dediğinde,
“Kim istedi ki bunu
senden? Yapmasaydın”
cümlesini çok rahat kurabileceğim.
Sen beni ne kadar çok özlersen, ben seni o kadar az görmek
isteyeceğim.
Sen yanımda olmadığında,
Bazen ayağım takılacak ve yere düşeceğim. Ama düştüğüm yerden
tek başıma kalkamayacağım. Birilerinin desteği olmadan yerden kalkmayı
bilmiyorum ki! Kaslarım çok güçsüz.
Herkesin benim her dediğimi yapması gerektiğini zannedeceğim.
Onlar buna mecbur diye düşüneceğim. Dış dünyadan beklentim hep yüksek olacak. Ben
böyle düşündükçe de, tam zıddında kimsenin istediklerimi yapmadığını göreceğim.
Mutsuz olacağım anneciğim!
Tüm dünya benim etrafımda dönüyor zannedeceğim. Ama dünyanın
benim etrafımda dönmediğini anlamak bana çok acı verecek. Hayatım hayal kırıklıklarıyla
dolacak.
Ben hep öz güvenli olduğumu zannedeceğim. Üst perdeden konuşup
büyük büyük laflar edeceğim hayatın içinde. Ama öz güven zannettiğim şeyin,
cahil cesareti olduğunu anlamam uzun sürmeyecek.
Çok yüksekten düşmenin ne demek olduğunu bilir misin anneciğim?
Ben hata yaptığımda, bu hatanın bedelini ödemeyeceğimi, bu
bedeli başkalarının ödemesi gerektiğini düşüneceğim. Bu yüzden de düşünmeden,
çok rahat hata yapacağım. Ama öyle olmayacak. Çünkü kimse benim yaptığım
hatanın bedelini ödemeyecek. Bu bedeli benim ödeyecek gücüm olmayacak ama! Hayat
bana zamanında ödemediğim bu bedelleri zorla ödetecek. Şikayetle birlikte isyan
etmeye başlayacağım.
Hayat bana sıkıcı gelmeye başlayacak. Üretim yapmak, bir yerde
çalışmak bana zor gelecek. Eğlendiricilerim olsun, hayatımda hep keyif olsun
isteyeceğim. Ama zevklerimi önden çok tükettiğim için sürekli hazzım düşük
olacak. Yaptığım hiçbir şey bana keyif vermeyecek.
Denizin içinde olacağım ama çok susuz olacağım. Bu ne demek
bilir misin?
Anneciğim…
Eğer sen bugün beni çok sevmezsen,
Daha başarılı, daha mutlu biri olduğumda,
Ben seni yarınlarda çooook severim…
Yorumlar
“Hayat bana sıkıcı gelmeye başlayacak…. Yaptığım hiçbir şey bana keyif vermeyecek.”
“Denizin içinde olacağım ama çok susuz olacağım. Bu ne demek bilir misin?”
Çocuklarımızın ilerde bunları yaşamaması için annelerin yaptıklarını irdeleyip doğru mu yapıyorum ben diyebilmesi için dikkat çekici, düşündürü, farkındalık kazandırıcı bir yazı olmuş. Teşekkürler.
Kaleminize sağlık
... sevgimizi de ancak Gerçek olanla iliskilendirdigimizde fayda veriyor..yoksa o güçlü duygu, fayda yerine zarar veriyor...
Geri kalan nefsi bir sevgidir
Seni Çok Seviyorum ANNE♡
Kaleminize sağlık…
Büyüklerimiz herşeye evet demezdi. Dolayısıyla çocuk da şımarmazdı. Fakat şimdi çocuklar evin reisi oldu. Yazı için teşekkürler
Çocuk her şeyi ister. Onu ebeveyni durdurabilmeli. Ona bedel ödetmeli ki güçlü olsun. O kadar bugünü anlatan yazı ki teşekkürler.
Mutsuz olacağım anneciğim!
Ne kadar güzel anlatım. Teşekkür ederiz.
Demesi kolay ama yapması zor :( Çocuklarımızı doğru şekilde yetiştirebilmek için böylesi yazılara, bilgilere çok ihtiyacımız var.
Çok güzeldi ❤️
İnsan yetiştirirken dikkat edilmesi gereken en önemli konu.
Sevdiğimizi zannedip ne yapıyorsak bunun arkasına sığınarak yapmamız…
Çocuklarının bedelini ödeyen değil çocuklarına onların yarını için bedel ödeten anneler olabilmek dileğiyle…
İmkanlarla rahatta yetiştirilmiş çocukların ileriki dönemlerine ışık tutmuş ne güzel bir yazı olmuş...