Sürprizi Kim Sevmez

SÜRPRİZİ KİM SEVMEZ

Hafize Hanımın telefonu çalıyordu, misafir gelecekti.

 “Necla, kızım çıkmışlar evden, şimdi gelirler, banyoya bir kez daha bakıver olur mu?”

“Tamam anneee, birazdan yaparım…”

“Birazdan değil, hemen... gelecekler diyorum!”

“Ahmet Bey sen de mutfaktaki çöpü atıver, hemen, hadi hadi… Ne bu rahatlığınız? Kalksanıza!”

Hafize Hanım’ın kızları onun bu haline alışıklardı. Evlerine misafir geleceğini annelerinin gerginliğinden anlarlardı. Ne zaman acele ile temizlik yapsa “Misafir mi gelecek?” diye sorarlardı. Eşi de bu gerginlikten payını alırdı. Kendine koca evde oturacak yer bulamazdı.

“Ahmet Bey kalkıver orayı süpüreceğim.”

“Mutfaktaki priz gevşemiş”

“Koridorun ampulü geçmiş bir de onu hallediver, Ahmet Bey.”

“Salonun pencereleri hep yağmurdan iz olmuş. Orayı bir sil olur mu? Öyle görürlerse çok ayıp olur.”

Ahmet Bey kaç yıllık karısının bu kadar telaş yapmasına anlam veremezdi.

“Hanım sakin ol, kızları istemeye geliyorlarmış gibi davranmasana... Kim görecek camdaki yağmur lekesini, bu ne gerginlik?”

Hafize Hanım’ın yüzü sıcaktan ve telaştan kıpkırmızı olmuştu. Kıyafetini giyindi ve mutfağa giderek yemekleri servis tabaklarına koymaya başladı. Kaç yaşına gelmişti hala ne zaman bir misafir gelse telaşlanırdı. Her şeyin tastamam olması için önceden hazırlıklar yapardı. Bir hafta öncesinden ne ikram edeceğini kararlaştırırdı. Bir gün önce nerede ise tüm yapılacakları hazır eder, son güne bir şey bırakmazdı.

Bu sefer misafirleri geleceklerini öğleden sonra haber vermişlerdi.

“Bir şey yapma sakın biz sizi görmek istiyoruz.”

Ama öyle olmazdı ki, hiç bir şey yapmamak!

Ahmet Bey “Biz ne yiyorsak onu yerler hanım. Misafir dediğin çat kapı da gelir. Hem öyle daha samimi. Evde ne varsa ikram edersin. Yanına bir de çay, oldu bitti. Temizliği de abartma, zaten her yer temiz. Yaşanılan yer tabii dağılacak bazen. Kızlara söyle çamaşırları kaldırsınlar, bir de süpürsünler yeter. Çok yoruyorsun kendini.”

 

Ahmet Bey böyle düşündüğü için Hafize Hanım çok sinir olurdu.

“Bu erkekler hiç adap bilmiyor”  diye düşünürdü. Hatta geçmişte eşinin son anda misafir davet etmesinden dolayı ona küsüp günlerce konuşmadığı olmuştu.

Oysa Ahmet Bey, onu telaşlandırmak istememişti. Sürpriz olsun istemişti.. Ama zaten Hafize Hanım sürpriz de sevmezdi.

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “İnsanlar birbirinden farklıdır ve çeşit çeşittir. Kimimizin hoşuna gideni kimimiz çirkin bulur.”

Nasıl ki ağaçlara dışarıdan baktığımızda benzer gözükürler ama detaya inince farklılaşırlar. Kimi meyve verir, kimi vermez. Bu meyvelerin kimi ekşidir, kimi tatlı. Bu çeşitlilik hayata zenginlik katar. İnsanların da birbirinden farklı olması da böyledir. Kimimiz sürprizleri severken, kimiz hiç sevmeyiz. Kimimiz hayatı daha rahat algılarken kimimiz çok ciddiye alırız. Farklılıklarımızı bilmediğimizde karşımızdakinin bizden farklı davranışlarından rahatsız olabiliriz. “İnadına yapıyor” deriz. Böylece tartışmanın çıkış sebebi çok basit de olsa, sonrasında birbirimize verdiğimiz tepkiler olayı kavgaya dönüştürür.

Böylece insan tartışmaya sebep olan farklılıklarını yönetemez ve ilişkilerine adeta düğüm atar. Aynı evde yaşadığı eşini, evladını, komşusunu ya da patronunu düşman gibi bile görebilir.

Oysa etrafımızdakilerin bizden farklı olduğunu kabul ettiğimizde onları anlamamız kolaylaşır. Daha az kızan, daha az gerilen ama daha anlayışlı kişiler olabiliriz.  

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu