Hikmet Kimde? Bizde Mi Gerçekten?

HİKMET KİMDE? BİZDE Mİ GERÇEKTEN?

“Ne güzel yaptım değil mi yemeği?”

“Bak bak, nasıl da lezzetli olmuş!”

“Mis gibi kokuyor.”

“Eee… Ben güzel yaparım, biz bu işi biliyoruz kızım.”

“Kimse benim elime su dökemez.”

 

O tepeden halleri ve edasıyla kibir koktu her yer!

Neyle yaptın peki?

Yoksa o da mı senin(!) marifetin?

Kullandığın malzeme, kaşığı tutan elin, gözün, burnun…

Hepsi senin değil mi?

Sen yaptın değil mi, hikmet sende(!) yani.

“Aferin bravo!”, alkışlayalım o zaman seni…

Peki, ya tutmazsa elin, görmezse gözün,

Almazsa burnun koku ve dilin tat?

Peki, ya yoksa yemek için malzeme hiçbir yerde;

Topraktan sebze çıkmasa, kuzular doğurmasa, inekler yaşamasa, suyu hava temizlemese…

O zaman da yapabilecek miydin o yemeği?

O zaman da “Tabi, kızım biz bu işi biliyoruz…” diyebilecek miydin?

Cevabı kabul etmek istemese de bir yandan fark eder insan.

Gerçeğin er ya da geç ortaya çıkmak gibi bir huyu vardır.

Ahhh, ahh!.. Hikmet kimde ey insan?

Sen mi yaptın gerçekten yemeği, o evi, o arabayı?

Sen mi yarattın o elmayı, o çocuğu?

Tüm acizliğini unutarak “Ben yaptım”, “Ben doğurdum” derken bir daha düşün.

Sen aslında kendi vücuduna hükmedemeyecek kadar aciz bir canlısın…

“Ne güzel gözlerin var!”

Denizin derinliklerine bakmak gibi onlara bakmak!

Hikmet sende mi peki?

Kim verdi onları sana?

Annenden mi aldın o mavi gözleri?

Ya o güzel kıvırcık saçların?

Nasıl da dökülüyor omuzlarından aşağı…

Kim verdi bu güzelliği sana?

Annen mi, baban mı?

Yoksa onların verdiği güzellik değil de nüfuzlu bir aile mi?

 

Bunlar sadece sana verilen imkanlar…

Bu dünyadaki oyun sahasında kal,

Oyununu oyna ve skoru lehine çevir diye verilmiş,

Sana sunulmuş o imkanlar.

Aslında sahip olduğun her şey,

Merhametten verilmiş.

Sana kıymet verilmiş,

Ve senin için seçilmiş.

Böylece sahaya çıkmışsın.

Yanlışlar, doğrular, faydalar zararlar,

Acılar, hazlar, iyiler, kötüler,

Mutluluklar, hüzünler, hatalar, pişmanlıklar,

Seçimler, vazgeçişler, istekler, kararlar, kararsızlıklar…

Hepsi o sahada yaşanacak.

Ama eğer sen verilenleri görmez, hikmeti kendinden bilirsen

O zaman sahadaki oyunu hiç anlamadın demektir.

Koca bir ömür ziyan oldu.

Bak!

O güzel saçların ve mavi gözlerinle geçemedin sınavını.

Skoru 1-0 bile yapamadın kendi lehine.

Oysa sahip oldukların ya da olamadıkların,

Sana ikram olarak verilmişti.

Ah keşke fark etseydin hikmetin sende olmadığını,

Hayatın sana ikram olarak sahaya çıkarken verdiklerinin yeterli olmadığını…

Peki, o skor nasıl 1-0 yapılır?

Marifetlerinle, becerilerinle,

Dayanıklılığın, iraden, sabrın, çaban, mücadelen, azminle mi?

Senin yapıp etiklerinle,

Sana verilenlerle değil de.

Kendine kattığın her iyi şey seni bir üst lige taşır.

“Zaten var bende, hem de en kralından” dediklerin ise

Ya yerinde saydırır ya da ayağını kaydırır.

 

Bakma o aynaya daha fazla,

Kendini diğerlerinden üstün görmek seni bir yere vardırmaz.

Sen hayatın sana verdikleri ve vermediklerine şükretmekle başla.

Sonra da hep daha iyisini azimle yapmaya çalış ki

Skoru lehine çeviresin…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” seminerleriyle mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir. 

"Hayatta hiçbir zaman keşfedilemeyecek tek bir şey vardır; Daha iyisi…"

Yahya Hamurcu