Bedelsiz Balıkçıl
Bir balıkçıl kuşunun öyküsüydü bu…
Doğar doğmaz, anne balıkçıl kuşunun himayesindeydi…
Yetişkin olmuş hala annesi onu besliyordu…
Tüylerini annesi tarıyor,
Okul çantasını babası taşıyordu…
Onlar olmasa aç kalabilirdi,
Çünkü kendi kendine balık tutmakta zorlanıyor,
Derme çatma yuvasını toparlayamıyordu…
Nasıl hayatta kalacaktı?
Ne zaman güçlenecekti?
Oysa arkadaşları çoktan çoluk çocuğa karışmıştı,
Ailesinin ihtiyaçlarını karşılayabilecek güçteydiler,
Her gün balık tutabiliyorlardı…
Bizim genç balıkçılımız ise hala anne babasının kanatları altındaydı.
Günlerden bir gün anne ve babası hastalandı,
Genç balıkçıl kuşuna iş düştü…
Hem onlara bakacak, hem de kendine bakacaktı.
Ama hiç bir şey bilmiyordu ki?
Nasıl tek başına uçulur?
Nasıl balık tutulur?
Nasıl yuva temizlenir?
Nasıl diş fırçalanır?...
Bilmemek ne zordu…
Bu yaşa kadar hiç öğrenmek de istememişti.
Çünkü birileri onun yerine zaten yapabilirdi.
Şimdi tüm iş ona düşmüştü…
Her şeye ilk başlamış olacaktı.
Yaşı itibariyle zor geliyordu.
O zaman basitten başlayacaktı her şey…
Ona emeği olan anne babasına hizmet etmeli,
Onların sağlığına kavuşmalarını sağlamalıydı…
Bunun içinde bedel ödemeliydi.
Ödenmemiş bedeller sırada bekliyordu…
“Olsun” dedi içinden…
Geçte olsa fark etmişti, bedelsizliğini…
İlk balığını tutarak hızlıca yuvasına döndü.
Anne ve babasının memnun bakışları arasında,
Genç balıkçıl gerçek yaşamına döndü…
Yorumlar