Vefa...

Sana Karşı Vefalı mıyım?

Yine sana yazarken buldum kendimi Anne,
Bazen bakıyorum da sana yazmak en çok içimi serinleten şey oluyor.
Günlerce yazdığım pek çok yazı var ama en çok sana yazmayı seviyorum.
Çünkü senin yazdıklarımdan çok yazmadıklarımı okuduğunu biliyorum.

Bugün düşünüyorum "Sana karşı vefalı mıyım?" diye.
Kendimi adil olmaya zorluyorum, zalimliklerim fazla olsa bile.
Ne zaman zorda kalsam beni kurtardın.
Zorda kalmasam da hep yanımdaydın.
Bazen beni yetim buldun, bazen beni öksüz buldun, bazen beni yoksul buldun.
Ve her seferinde beni bulduğundan daha iyi olmam için destek oldun.
Şimdi benim için yaptıklarına karşı, ben sana vefalı mıyım?
 
Vefa neydi Anne?
Geçmişte yapılan iyilikleri hatırlamak, unutmamak…
Bana yaptığın iyiliklerin her birini hatırlıyor muyum acaba?
Keşke hepsini hatırlayabilseydim ama insanım,
Ne yazık ki çoğunu unutup azını hatırlıyorum.
Belki de bende derin iz bırakanları bile,
Oysa her attığım adımda bana verdiğin bir iyilik var.
Ve ben bunların çoğunun farkına bile varmıyorum.
 
Peki vefa sadece geçmişle ilgili mi Anne?
Sen bunca delil, bunca ispat sunmuş iken bana,
Gelecekte de vereceklerini bile vaat etmişken,
Sana gelecek için de vefalı olmalı değil miydim?
 
Vefa sadece dün ile mi ilgili?
Bugün ve yarın vefa içermez mi?
Oysa ben sana yazdıkça bana yaptıklarını,
Benim için yaptıklarını,
Bana verdiklerini,
Sana teşekkürlerimi,
Sana şükürsüzlüklerimi yazdıkça,
Senin yarın bana vereceklerini de anımsıyorum.
Ve sen yarın bana vereceklerini anımsattıkça sana olan vefa borcum da gün geçtikçe artıyor.  
 
Peki ya ahde vefa?
Dün, bugün ve yarın için verilmiş söze…
Dün verilen sözü bugün tutmak ve yarın da tutacak olmak vefa değil mi?
Vefa tüm zamanlar, tüm mekânlar için gerçek değil mi?

 

Başarı Psikolojisi hakkında

Başarı Psikolojisi
Başarı Psikolojisi
Başarı Psikolojisi