Dosdoğru Bir Yol...

Dosdoğru Yol

Dosdoğru bir yolda,
Bir avuç yolcu...

Karanlığın içinden,
Işığa doğru bir yol...

"Yol çok uzun, yol arkadaşını iyi seç" dedi içlerinden birisi...
Tek kişi gidemiyorsun o yolda,
Başka yolcular da var etrafında.
Hepsinin yaşı, rengi, yüzü farklı...
Hedefi aynı ama amacı farklı.
Hedefleri en sonunda tepeye varmak.
Seyretmek dünyayı...

Yol gittikçe uzar gider.
Belki niyet tazelense; yolda kısalır.
Farkında mı sanki hepsi?
Biri sağına bakıyor,
Biri arkasına,
Biri ise önüne...

Biri oyalanıyor,
Biri durmuş,
Biri ise en önde koşuyor...

Biri hazırlığını yapmış,
Biri çantasını bırakmış,
Biri başkaları içinde çanta yapmış...

Birazdan kıvrılacak yol ve bir tepeye varacak.
Oraya gitmek için,
Biri çok hırslı,
Biri telaşlı,
Biri ise azimli...
Tepede bekleyenler var yolcuları.
Meraklı bir bekleyiş var...
Kim önce varacak buraya diye?
Hangisi yükü hafif olarak gelecek?
Kim düşkün olduklarını terk edebilecek?
Dönüp arkasına bakmayacak...
Amacını hiç unutmadı, unutmayacak.
Kim daha çok veren el olmuş?
Daha çok haksızlığa uğramış...
Daha çok şükretmiş...
Kim diğerinin ayıbını örtmüş?
Hatasından geri dönmüş...

Yönünü şaşırmamış...
Başkasını dert edinmiş...
Kim dostunu dost olarak görmüş?
Sarp yokuşu bulmuş ve yürümüş...
Öyküsünü oyuna çevirmemiş...
Güzel bedeller ödemiş...

En çok konuşması gerekirken susmuş...
Kibirden uzak durmuş.

Kim en sevileni en çok sevmiş?
Ve de O'nun sevgisini hak etmiş?
Kim müjdelenmiş?
Tepeye yaklaşanlardan hangisi?

Onu merak edenler var,
O kişiyi bekleyenler var...
O tepede...
Onun için sadece,
Güzel bir karşılama var...
Sevinç içinde "Selam sana" demeyi bekleyenler var...