Doğrusu İnsan…
Kimlere kul olmaz ki başka?
Kimlere yalvarmadım ki senden başka?
Hiç düşünemedim de...
Bugüne kadar hiç yalvarmamışım,
En yalvarılası olan sana...
Anneme mi?
Kaybetmekten korktuğum eşime ve
evladıma...
Kimleri ikna etmeye çalışmadım ki en
ikna edilesi
Ve kimlere güvenmedim ki senden başka en
güvenilesi...
Kimlerden nelerden korkmadım ki,
Sen en korkulası.
Fark edemedim,
Senden korktukça bütün korkularımın
küçüldükçe küçüldüğünü...
Kimlerin karşında küçültülmedim ki?
Güçlü insanların...
Hiç anlamamışım oysa,
Senin karşında küçüldükçe, senin
nazarında yükseldiğimi.
İşlerin başına sonuna ve tüm anlarına,
senin müdahaleni istemeyişime ne demeli?
En son artık yapacak bir şeyim
kalmadığında,
Gücümün son damlasını da tüketince,
Yani dibe vurunca koşmuşum sana,
Sen her anda koşulası...
Verdiklerin vermediklerinden fazla iken,
Vermediklerinden dolayı yaptığım
nankörlüğüm,
Ve daha fazlasını isteyişim senden,
Sen en şükredilesi...
Şimdi geldim kapına,
Ve tüm pişmanlığımla yalvarmaya,
Beni kabul et kulluğa.
Sen muhtaç değilsin bana ama ben
muhtacım sana,
Sen en muhtaç olunası.
Yorumlar
Ne güzel anlatmış
Maalesef insan hep unutuyor gerçekte nereye yalvarması , küçülmesi ve korkması gerektiğini. Gücümüzü kaybetmeden hatırlayanlardan olalım İnşAllah.
Elinize sağlık.
Sen muhtaç değilsin bana ama ben muhtacım sana..
Kalben özümsemek nasip olsun inşALLAH...
Oysa ki iyi zaman ve zor zaman gelirse yaşamaz....
Harika bir yazı olmuş
Biz ise aciziz senden başka kimsemiz yok ey RABbim bizileri affet.
Sevgimi, korkumu, muhtaçlığımı doğru yere koyamamışım… İnşaAllah idrak edebiliriz…